‘Onze Renault camper is een perfect tussenmaatje’
Florine en Thijs wonen al ruim twee jaar fulltime in een door henzelf omgebouwde Renault bus. Door corona leven ze nu in Nederland, maar vanaf juli trekken ze de wereld weer in. Een plan is er niet. “Dingen lopen toch altijd anders en juist dan beleef je de mooiste avonturen.”
“Onze Renault Master komt uit 2010 en we hebben hem in vier, vijf maanden zelf omgebouwd tot camper. We waren niet zozeer op zoek naar een camper, maar naar een huis op wielen. Dat was ook de reden om geen bestaande camper te kopen, maar hem zelf in te bouwen. Allemaal onderdeel van een groot plan: we wilden het graag anders, we wilden weg. Een huis op wielen bood die mogelijkheid. We zegden onze banen op, verkochten ons huis en zijn bij mijn moeder ingetrokken tijdens de maanden dat we bouwden aan onze Renault camper.”
Veel inbouw mogelijkheden
“Toen we op zoek gingen naar een bus had ik heel andere eisen dan mijn man en mijn vader. Ik wilde dat hij geel was en er leuk uitzag, zij wilden dat hij motorisch een beetje in orde was. Uiteindelijk kozen we voor een Renault Master omdat hij veel inbouw mogelijkheden biedt. En omdat we met deze bus makkelijk de bergen in kunnen trekken en off-grid kunnen staan. Dat is met een grote camper toch een stuk lastiger. We hebben nu een perfect tussenmaatje waar we goed inpassen, Thijs is twee meter, maar ook mee de stad en de bergen in kunnen.”
Oneindig veel YouTube tutorials
“We hadden de mazzel dat we een lieve vader hebben die goed kan klussen en dat we net daarvoor ons eigen huis hadden verbouwd. Hierdoor hadden we de nodige kluskennis opgedaan. Natuurlijk is een bus verbouwen echt wel iets anders, maar al werkend leerden we. Er is veel informatie op internet te vinden en we hebben oneindig veel YouTube tutorials bekeken. En dan ga je gewoon proberen. Af en toe gingen we op onze bek, maar vaker lukte er iets. We hebben er wat langer over gedaan omdat het echt ons huis moest worden en niet een camper voor weekendjes weg.”
Lekker loungen
“Wat er in ieder geval in moest was een vast bed. Een opklapbed vinden we onpraktisch. Er zit een klein chemisch toilet in, een goede koelkast en genoeg ruimte voor de weinig spulletjes die we nog hebben. Het bed fungeert ook als bank en loungegedeelte van de bus. Natuurlijk heb je met praktische dingen te maken bij het bouwen van een camper, of je nou wilt of niet. Ik had heel veel Pinterest borden met mooie busjes bekeken, die in de praktijk niet echt bleken te werken. Denk aan leuke netjes, veel planten, uiterlijke dingen die niet echt handig zijn in een bus. Wel hebben we kussens gemaakt van stoffen die we op eerdere reizen uit Oeganda hebben meegenomen en de gordijntjes maakten we van de gordijnen uit het eerste huis van mijn opa en oma die allebei zijn overleden. Er zit Red Cedar hout tegen het plafond voor een natuurlijke uitstraling. De ronding van de bus is bewaard gebleven, het is nu een soort holletje. Voor de inbouw hebben we Multiplex gebruikt zodat het licht genoeg is. Je camper mag niet te zwaar worden.”
Een tweede bus in Australië
“We hebben geleerd dat geen plan het beste plan is. We leven nu een soort parttime camperbestaan omdat we geen kant op konden door corona. Vanaf 1 juli gaan we weer fulltime in de camper wonen. Het plan is weer geen plan. We kijken waar het leuk is. We hebben ervaren dat je onderweg mensen tegenkomt die je inspireren. Twee jaar geleden begonnen we in Engeland. Daar hebben we een half jaar rondgereden. Toen we een Australiër tegenkwamen die heel enthousiast was over zijn land, kochten we binnen 24 uur tickets naar Australië. Hier hebben we een tweede bus gekocht waar we acht maanden mee hebben rondgereden. Van tevoren hadden we dat nooit kunnen bedenken. Dingen kunnen heel anders lopen dan je van plan bent en juist dan beleef je de mooiste avonturen.”
Meer vrijheid
“Het reizen heeft er altijd ingezeten. We zijn nu dertien jaar samen en toen we elkaar net kenden zijn we vertrokken met een heel oud autootje en een tent en zwierven we een half jaar door Europa. We hebben veel reizen gemaakt, maar het bleek nooit genoeg. Er valt nog zoveel te ontdekken. Dat we ons huis en spullen hebben verkocht en onze banen hebben opgezegd, was de beste beslissing ooit. Minder spullen, meer vrijheid, totale zeggenschap over ons eigen leven; we hebben er geen seconde spijt van gehad.”
