In een Mercedes Sprinter camper zijn gastbloggers Peer en Sharon onderweg naar Lapland. Voor Camperlust schrijven ze over hun avonturen on the road. Momenteel rijden ze met hun camper door Zweden en vertellen ze over een bijzondere plek dichtbij de grens met Noorwegen: Ivan’s junkyard.
Zoals we in de vorige blog schreven waren we niet al te best voorbereid op het reizen in Zweden met onze camper. Dit betekent dat we alles hebben losgelaten; geen plan dus. Omdat we bevoorrecht zijn met onze tijd kunnen we gaan en staan waar we willen. Op de kaart zie je dat we letterlijk kriskras door Zweden rijden.
Reizen zonder logica
Totaal zonder logica en route dus. We begonnen in het westen. Daarna trokken we het binnenland in en staken we helemaal over richting Stockholm in het zuidoosten van Zweden. Vervolgens bedachten we iets tofs in het westen. En zo trokken we weer helemaal richting de andere kant. Hilarisch feitje: op het moment van schrijven rijden we weer via de oostkust naar boven.
Zwervend langs de tofste plekken
Omdat we zo kriskras door het land zwerven komen we op de tofste plekken. En in deze blog nemen we je graag mee naar een bijzondere plek in het westen van Zweden: Ivan’s junkyard.
In the middle of nowhere
Vlakbij de grens van Noorwegen, in the middle of nowhere, ligt Ivan’s junkyard. Hier is een bizar leipe ‘samenwerking’ te zien tussen natuur en auto’s. We hebben ons laten vertellen dat in de jaren ’60 auto-onderdelen moeilijk te krijgen waren en ook nog eens mega duur waren voor de Noren. Omdat het zo dichtbij de grens ligt reden zij met liefde naar Zweden om daar hun onderdelen te halen. Onderdelen waren te koop bij twee Zweedse broers die de handel runden. Een dikke business in die tijd, maar aan veel dikke businessen komt een eind en dat gold ook voor hen.
Kunstzinnige autobegraafplaats
De auto’s en onderdelen bleven echter op hun plek. Dit leverde na jaren een bijzondere samenwerking op tussen natuur en auto’s. De natuur heeft zich tussen de honderden auto’s weten te mengen. De auto’s zijn versierd met een prachtige laag mos, gras en planten. Overal waar je kijkt zie je deze aan hun lot overgelaten combinatie. Het best te omschrijven als een autobegraafplaats met heel interessante kunst.
Veel plezier en groetjes!
De twee broers schijnen nog steeds in de buurt te wonen. Zij vinden het dikke prima dat hun plek bezocht wordt. Er zijn alleen wel een aantal regels waar je je aan moet houden. De broers beschrijven dit‘vriendelijk’ op een gebouw in de buurt:
- Neem geen auto-onderdelen mee.
- Gedraag je zoals dit ook van je wordt verwacht in een museum.
- Ga niet naar binnen in de huizen. Als we iemand treffen in de huizen deinzen we niet terug om te schieten of erger; je te dumpen in het meer 100 meter verderop.
- Veel plezier & groetjes.
Verbazing over schoonheid
Hoewel we niemand hebben gezien tijdens ons bezoek besloten we exact te doen wat er van ons gevraagd werd. Juist omdat er niemand was, deze plek totaal achteraf ligt en je daarnaast ook helemaal niets hoort was het best een beetje spannend in het begin. Al sloeg dit gevoel snel om in verbazing. Verbazing over de schoonheid van deze plek. Verbazing over die bijzondere ‘samenwerking’ tussen natuur en auto’s. Het fascineert ons en we hopen dat jij ooit in de gelegenheid komt dit ook te ervaren.
