In de serie ‘Even bellen met Kaylee’ bellen we met vanlifer Kaylee. Vorige keer ging het over wildkamperen in Portugal. Deze keer vertelt ze over haar solo vanlife: hoe het is om in je eentje met een camper door Europa te reizen? ‘Het voelde logisch om alleen te gaan; dit is mijn leven en mijn huis op wielen.’
Solo Vanlife
Kaylee is in juli uit Utrecht vertrokken om drie maanden op reis te gaan met haar Volkswagen T4. Al na een maand besloot ze voor onbepaalde tijd met haar camper te reizen en ze is nu zeven maanden onderweg. Ze bivakkeert al een week of acht op de Canarische Eilanden en op dit moment is ze op El Hierro, het kleinste eiland van de Spaanse eilandengroep. Kaylee: “Ik ben eerst een paar weken op Tenerife geweest en bezocht in die tijd El Hierro. Ik voelde me er meteen zo thuis dat ik terug wilde om me hier een tijdje te settelen. En dat ben ik nu aan het doen.”
Dit is mijn leven
“Ik krijg regelmatig de vraag waarom ik in m’n eentje reis. Mijn eerste reactie is dan altijd: waarom niet? Het was geen weloverwogen keuze om alleen te gaan; het voelde logisch. In Nederland deed ik ook niet alles samen met iemand. Ik zou best met een vriendin kunnen reizen, maar niet zo lang. Dit is mijn leven, mijn huis en dit is hoe ik het voorlopig blijf doen. In Nederland woonde ik ook niet samen.”
Niet eenzaam, wel alleen
“Toen ik op Tenerife aankwam kende ik helemaal niemand. Ik heb me twee weken een beetje rot gevoeld. Ik kwam net uit Portugal en had daar veel mensen leren kennen; dat ging ook heel makkelijk. Op Tenerife was het anders en moest ik echt even wennen. Natuurlijk heb ik tijdens het reizen regelmatig een momentje waarop ik me alleen voel, maar eenzaamheid is iets anders. Ik voel me gelukkig zelden eenzaam.”
Gewoon elke dag opstaan
“Je af en toe alleen voelen is helemaal niet erg. Als je het gewoon kunt opmerken en accepteren is het goed. Ik vind het ook wel eens moeilijk, maar weet wat ik moet doen om toch een fijne dag te hebben. Ik kan bijvoorbeeld ‘s ochtends als ik wakker word denken: ‘shit, wat ga ik doen vandaag? Waar heb ik zin in? Waar zal ik heengaan?’ Dan mis ik iemand die zegt: ‘kom Kaylee, we gaan nu dit doen’, maar ik weet dat zo’n gevoel vanzelf verdwijnt als ik gewoon opsta en m’n koffie en ontbijtje maak.”
Alleen zijn is een keuze
“En daarbij, alleen zijn is een keuze. Zo ben ik een keer drie weken continue alleen geweest. Daarna had ik er genoeg van en ging ik ergens heen waar ik wist dat er mensen waren. In Portugal reed ik naar bekende surfstranden waar gegarandeerd andere jonge mensen met busjes zijn. Ik zou ook naar een hostel kunnen gaan voor een paar nachtjes of simpelweg kijken of ik kan aansluiten bij wat zij organiseren. Verder bel ik graag met het thuisfront als ik even contact wil.”
Meegaan in plannen van een ander
“Praktisch gezien zijn er weinig uitdagingen aan het solo vanlife, het alleen reizen.
Ik merk het vooral in de simpele dingen die mensen die alleen wonen vast wel herkennen. Als ik moe ben zou het zo fijn zijn als iemand anders even rijdt, kookt of opruimt. Het zou fijn zijn als ik af en toe niets hoef uit te zoeken en simpelweg mee kan gaan in de plannen van een ander.”
Dinertime
Koken doe ik bijna elke avond. Als ik met andere mensen ben, kook ik meer omdat het dan gezellig is bij de camper. Als ik alleen ben ga ik wel eens ergens lunchen of uit eten. Gewoon om ‘even m’n huis uit te komen’, als onderdeel van een wandeling of een dorpje verkennen. Daarbij sta ik heel vaak, zo’n zeventig procent van de tijd, op plekken waar je niet even uiteten kunt. Ik moet dan de auto pakken en dat betekent m’n hele huis verplaatsen. Meer gedoe dus dan gewoon even koken.”
En andere praktische zaken
“De was doe ik bij een wasserette. Die heb je echt overal. Ik heb een porta potti in de camper. Die gebruik ik alleen om te plassen anders gaat het stinken. Ik leeg’m ongeveer elke vijf tot zeven dagen. Ik vind het fijn om die te hebben zodat ik niet ‘s nachts in het donker naar buiten moet. Op de Canarische Eilanden zijn nauwelijks mogelijkheden om het toilet te legen dus plas ik zoveel mogelijk buiten. Voor ‘s nachts of op drukke parkeerplekken gebruik ik een grote beker, dat werkt prima. De grote boodschap doe ik door een zakje in de porta potti te hangen, door een gat te graven ergens in de natuur of op een toilet bij een restaurant.”
‘De zonsondergang is gratis’
Douchen in zee
“Douchen doe ik vaak in de zee en soms is er een douche op het strand. Ik heb ook een ‘douche’ bij me. Een zak met water die je op druk kunt brengen zodat je een straal krijgt. Er zit tien liter in, daar kan ik twee keer mee douchen. Als er geen corona zou zijn, zou ik meer douchen in sportscholen en zwembaden. Al snel nadat ik op reis ging was dat niet meer mogelijk.”
De financiën..
“Ik heb veel gespaard en on the road werk ik in de online marketing en als fotograaf. Voor dat laatste heb ik een webshop waarin ik prints verkoop. De kosten per dag variëren, maar het leven in de camper is heel goedkoop. Met €500 per maand red ik het. Ik rij nu heel weinig. Sowieso kook ik dus vaak en de dingen die ik doe zijn gratis of goedkoop. Een wandeling of zonsondergang kost immers niks. Ik kom op veel plekken waar ik geen geld uit kan geven naast boodschappen en af en toe een drankje op een terras, dus dat scheelt enorm. Eigenlijk heb ik alleen de vaste lasten (belasting camper, verzekeringen, telefoon, wegenwacht abonnement e.d.) en verder geef ik weinig uit. Honderd euro per week is veel.”
Niemand nodig om het fijn te hebben
“Het mooiste aan mijn solo vanlife is de realisatie dat ik niemand nodig heb om het fijn te hebben. Een zonsondergang kan alleen net zo romantisch zijn. Ik lig vaak ‘s avonds in m’n bed en dan ben ik super trots op mezelf. Trots dat ik weer een heerlijke dag heb gehad en dat helemaal zelf voor elkaar heb gekregen. Ik voel dat ik leef. Dat klinkt misschien een beetje cliché, maar zo is het wel. Er gebeurt zoveel, ervaringen die echt wat met me doen. En natuurlijk is het niet altijd makkelijk. Als ik thuis was gebleven was het een stuk makkelijker geweest. Ik ging niet weg omdat ik op zoek was naar iets of iets miste. Ik wilde een paar maanden reizen, maar nu vind ik het zo mooi dat ik voor onbepaalde tijd wegblijf.”