‘Deze Renault camper is mijn ticket naar vrijheid’
Destiny. Zo heet de camper van Kirsten (28). Het is haar eerste camper, zelfs haar eerste gemotoriseerde voertuig.
“Ik zag mezelf nooit als auto-eigenaar, laat staan als camper-eigenaar. Ik ben zzp’er en heb een leuk leven, maar het is geen vetpot ofzo. Ik dacht altijd dat een camper superduur was. Toch droomde ik ervan om mijn spullen in een camperbusje te gooien en gewoon te gaan. Als een soort ticket naar vrijheid.
Handgeschilderde deurknopjes
Ik besloot toch eens rond te kijken. Eerst op Youtube; wat voor busjes zijn er en wat zijn mijn opties. Vervolgens op Marktplaats en uiteindelijk vond ik deze Renault camper via een verkooppagina op Facebook. Misschien dat daar toch minder mensen kijken, want de busjes op Marktplaats waren allemaal zo weg. Dat was echt niet normaal. Wat ik meteen zag op de foto’s waren de deurknoppen van de keukenkastjes. Die zijn van steen en handgeschilderd, zo gezellig. Ik hou ervan, als ik op reis ben koop ik altijd iets dat handgemaakt is. Het staat voor mij symbool voor reizen en het buitenland.
300.000 kilometer op de teller
Ondanks die leuke handgreepjes zag ik er toch vanaf om de Renault camper te bekijken. Er stond 300.000 kilometer op de teller. Dus; leuk busje, maar gaan we niet doen. Een paar maanden later stuurden de eigenaren mij een berichtje: ‘de camper is nog te koop. Het maakt niet uit waar je woont, wij komen langs zodat je hem in het echt kunt zien’. Toen was ik natuurlijk nog sceptischer, blijkbaar moesten ze ervan af. Ik besloot toch akkoord te gaan en toen ze met Destiny de parkeerplaats opreden was ik direct verkocht.
Lekker overdreven
De naam Destiny koos ik trouwens omdat het zo lekker overdreven is. Ik vroeg mijn volgers op Instagram een naam te bedenken voor de camper. Toen Destiny werd geopperd wist ik meteen dat die het zou worden. Lekker overdreven, niet te serieus, een beetje van het ‘home is where the heart is’ kaliber.
Smoezelig, dus strippen
Destiny was al ingericht als camper en hoewel het liefde op het eerste gezicht was, vond ik er qua interieur niets aan. Er zaten vochtplekken in, wit behang en het was een beetje smoezelig. Ik wist meteen dat ik van alles zou veranderen. Zo heb ik de hele bus laten strippen en alle isolatie laten vervangen door een nieuwe isolatielaag. Al het houtwerk, de muren en het plafond heb ik opnieuw laten doen en ik heb de kastjes geverfd. Het interieur, bestaande uit een vast bed en een klein keukenblokje, zijn hergebruikt. Het is minimaal, maar meer heb ik niet nodig.
Aankoopkeuring
Een vriendin van mij drukte me op het hart een aankoopkeuring te doen voordat ik de camper kocht. Ik vond dat eerst wat overdreven, maar ben zo blij dat ik het heb gedaan. Er bleken aardig wat mankementen. Zo moesten de vier banden vervangen worden en waren er motorisch ook dingen niet goed. Al met al zou het me vijftienhonderd euro kosten, bovenop de aankoopprijs. De toen nog eigenaren van de Renault waren bij de keuring aanwezig en hebben het bedrag van de prijs afgehaald. Ik ben dus zo blij dat ik het gedaan heb. Ik raad dan ook iedereen die een tweedehands camper wil kopen aan: laat een aankoopkeuring doen. Het scheelde mij honderden euro’s.
Renault met retro vibe
Qua stijl zou ik het interieur omschrijven als vintage, beetje jaren zeventig. Die retro vibe zit er wel echt in. Verder wist ik meteen dat er gebedsvlaggetjes in moesten komen. Voordat ik de camper kocht heb ik vijf maanden door Zuidoost-Azië gereisd. Een mooie, spirituele reis waarin ik veel leerde over het Boeddhisme en mediteren. De vlaggetjes met daarop een mantra dat ‘neem je rust’ betekent herinneren me aan die reis.
Alleen op de wereld gevoel
Ik wilde graag een camper omdat ik me een beetje opgesloten voelde. Ik woon in een mooie omgeving, maar merkte dat ik de drempel om met de trein ergens naartoe te gaan te hoog vond. En in tent kamperen ben ik gewoon niet zo goed. Ik heb inmiddels al veel tripjes gemaakt met Destiny, zowel in m’n eentje als met mijn vriend. Ik vind het fijn om alleen op pad te gaan. Ik hou heel erg van het ‘alleen op de wereld gevoel’. Ik kan overal naartoe en hoef met niemand rekening te houden.
Gedwongen tot rust komen
Ik zou heel graag een maand ofzo naar Portugal gaan. Klinkt misschien een beetje afgezaagd, maar ik hoor dat het daar te gek is voor camperaars. Ook Scandinavie is een droom. Het lijkt me prachtig om daar op ontdekkingstocht te gaan met Destiny. Voor een langere reis zou iets meer comfort misschien fijn zijn, maar ik ben een soort kameleon en kan me goed aanpassen aan mijn omgeving, ook aan Destiny’s minimale inrichting. In het keukenblokje dat ik nu heb doet niets het. Ik heb een wasbakje dus kan mijn tanden poetsen, maar de kraan werkt niet. Ook is er geen tweede accu. Ik heb twee kleine zonnepaneeltjes om mijn telefoon op te laden en een goede powerbank, maar dat is het. Ik vind dat ook weer de charme van een camperbusje. Alles duurt zoveel langer en daardoor word ik zelf rustig: een soort gedwongen tot rust komen.”
Wil je Kirsten volgen op haar avonturen met Destiny? Check: @thecampergirl